Forslag til kandidater til seterprisen er ope, og i år kom de sju aktuelle kandidatar som alle var verdige ein seterpris. Utfordringa er ikkje å finne gode kandidatar, men å velje den beste.  Valet fall likevel naturleg på Ingebjørg Håvardsrud og Håvardsrud Seterliv.

 Innspelet kom frå hyttenaboar. Som dei skriv:

«Dette er en fantastisk seter, hvor vi som hyttenaboer får være med å hente kuer, lære oss å melke - smake på melka. Og alle dyrene som er på setra som vi får nærkontakt med. Seterkost på kafeen og vi kan kjøpe nykinna smør og deilig seterrømme. Fantastisk vertskap Ingebjørg Håvardsrud.»

Ut i frå omdømme frå hyttenaboane forstår vi at ho har ei særs god evne til å formidle stølskulturen.

Kriteria for å få seterprisen er ein at ein anten driv tradisjonell seterdrift, har mjølkeforedling på setra, utvikling av ny næringsverksemd tufta på seterdrifta, at ein forskar eller publiserer vitskapleg materiale av vitskapleg materiale og/eller formidlar seterkulturen. Ingebjørg fyller alle kriteria så nær som å forske og publisere vitskapleg materiale.

Ho var med å starte seternettverket Budeieveven i 2004 der ho også har vore leiar i mange år. Nettverket samarbeider og faglege tema og marknadsføring. Slike nettverk og fellesskap har også betyding for motivasjon og inspirasjon. I 2005 starta ho egne stølsdrift som ho har utvikla til å blir ein svært populær besøksstad for lokalsamfunn og hyttenaboar. Ho har etablert kafé og overnatting og bygd eit ysteriet der gjestene kan følgje prosessen gjennom ein glasvegg. I tillegg held ho eine yste- og kinnekurs. For verksemda har ho fått BU-prisen i Telemark i 2011.

Med alt sitt arbeide med seterdrifta er ho ein særs viktig formidlar av seterkulturen.  Norsk Seterkultur takkar Ingebjørg for det viktige arbeidet ho gjer for seterkulturen

Kathrine Kinn frå Flattal i Telemark tek over plassen til Ove Søresand frå Lavik, Høyanger. Kathrine er bonde og seterbrukar og har markert seg i Alliansen for ny landbrukspolitikk med initiativet til å utarbeide Seterpolitisk melding. I tillegg til at ho er utdanna sosiolog har ho erfaring som organisatorisk nestleiar i Norsk Bonde og Småbruklarlag. Siv Beate Eggen tok attval som styreleiar for eit år.

Av varamedlemmane gekk Irene Aarbakk frå Telemark gekk ut, medan Ola Huso frå Hemsedal gekk inn 1. vara

Her kan du finne saksliste, sakspapirer, årsmelding og saker årsmøtet samla

Dersom du vil følgje årsmøtet den 27. mars kan du følgje møtet via TEAMS. Klikk her for å delta i møtet den 27. mars kl 0900

NB! Stemmer via TEAMS vert ikkje teld

I desse dagane er Norsk Seterkultur og andre interesseorganisasjonar invitert inn til faglaga for å høyre ulike innspel til jordbruksforhandlingane. Meldinga frå Norsk Seterkultur er klar: Buskapen skal til fjells og nytte ressursane i utmark. På den vesle innmarka vi har i Norge må vi dyrke menneskemat og vinterfôr.

Som overskrifta antyder får seterdrift rett som det er merkelappen «romantikk» og «nostalgi», ikkje «fullverdig» landbruk. Kanskje fordi seterlivet vart brukt aktivt den gongen Norge trong å bygge opp ein eigen identitet som nasjon då vi endeleg vart eit sjølvstendig land. Det i seg sjølv er logisk og bra, men no 200 år seinare kan dette biletet bli ei avsporing. Folk var og er på setra fordi det er naudsynt. Gardane er små, men beiteressursane i fjellet er enorme. Den gongen var Norge langt meir sjølvforsynt enn i dag.  No som vi har tilgang på «all verdas» mat, er dei fleste einige om at det er eit framsteg. Samstundes gjer vi oss ekstra sårbare om vi har gjort oss avhengige av andre sine ressursar.

Verda har alltid vore i endring, det kjem gode tider, og det kjem dårlege tider. Når alt er vel, er det lett å gløyme å førebu seg på endringar. Som pandemiar, klimaendringar, krig med meir. Endringar som kan gje knappheit på mat og energi.

Norsk Seterkultur meiner det er på høg tid å evaluere dagens mat- og beredskapspolitikk, og korleis vi nytter areala vi har til rådevelde. Vi meiner beitedyra i mykje større grad må nytte utmarka for å «frigjere» innmarka til korn, potet,  grønsaker og vinterfôr.  

Landbruket er ei politisk næring med sinnrike verkemidlar som skal styre produksjon i høve til marknad. Kvar enkelt bonde legg opp drifta etter kva som til ein kvar tid gjev størst lønsemd.

Etter mange år med avvikling av utmarka, meiner vi at det er på høg til å ta tilbake utmarksressursane. Det skal løne seg å ha dyra lenge til fjells, og at dei går der lengst mogleg. I årets jordbruksoppgjør ber vi derfor om eit løft i grunntilskotet for stølsdrift frå 50000 til 70000, og at dei som driv seter ut over seks veker får eit tillegg på 20000.

Nokre fylker har eit eige tilskot til foredling/besøkssetrar. Dette har fleire stader bidrege til at nedlagde setre er tekne i bruk. Vi ber derfor også om eit nasjonalt foredlingstilskot på 20000. Dette kan stimulere brukarar med foredlingskvote i å ta i bruk setra og auke lokal verdiskapinga.

Les heile innspelet her